بررسی سبک غسان کنفانی و انسان در آثار وی

غسان کنفانی ادیب و داستان نویس فلسطینی در سال 1936میلادی در عکا زاده شد و در سال 1972 م به دست عوامل موساد در بیروت به شهادت رسید . زندگی ادبی خویش را با نوشتن مجموعه داستان ‹‹موت سریر رقم 12›› آغاز کرد و با انتشار رمان ‹‹رجال فی الشمس ›› به شهرت رسید . از دیگر آثار اوست : رمانهای ‹‹ما تبقی لکم ››، ‹‹ عائد إلی حیفا ››، ‹‹ أم سعد ›› و ... و مجموعه داستانهای ‹‹أرض البرتقال الحزین›› ، ‹‹القمیص المسروق›› ، و... . ابتدای داستان نویسی از سبک نویسندگان بزرگ جهان عرب و غرب بهره گرفت تا اینکه راه خویش را در نویسندگی یافت . وی می خواست که داستانهایش صد در صد واقعی باشد و در این را ه تلاش بسیار نمود تا داستانهایش صد در صد و اقعی باشد . رمز در آثارش کاربرد بسیاردارد ؛ و زمان و مکان در آثار او جایگاهی همچون انسان دارد و در واقع نویسنده بدانها شخصیت بخشیده است . انسان در آثار این نویسنده فلسطینی دارای اشکال و تصاویر گوناگونی است . مثلا گاهی طفلی است که بار مسوولیت تأمین زندگی بر دوش اوست و در کنار آن به تحصیل می پردازد . و یا گاه مادری است که فرزندان خویش را برای دفاع از وطن و گرفتن آن از غاصبان تشویق می نماید و دیگر تصاویر . به طور کلی می توان گفت که کنفانی با نگاه واقع بینانه ی خود به تمام قشرها وگروهها در آثار خود پرداخته و با دقت وظرافت خاصی آنها را ترسیم نموده است . او در داستانهای خود تنها به شخصیتهای مثبت نپرداخته بلکه شخصیتهای منفی را نیز در آنها جای داده تا اینگونه تشخیص بهتری به خواننده داستانهای ارائه نماید.همچنین وی با سوالاتی که در لابلای داستانهای خود مطرح ساخته سعی در بیدارسازی ملت خویش دارد .